«Ένα έθνος, μια εθνική», ανέφεραν τα πανό που κρατούσαν οι παίκτες των δύο ομάδων στο φιλικό παιχνίδι ανάμεσα στην «Εθνική Ομάδα» της Χώρας των Βάσκων και την αντίστοιχη της Καταλονίας το Δεκέμβριο του 2014.
Το πανό των Καταλανών κρατούσαν μεταξύ άλλων οι Πικέ, Τσάβι, Μπουσκέτς, Άλμπα και Φάμπρεγας. Το πρόβλημα για τους Καταλανούς είναι ότι αν αξιωνόταν να καμαρώσουν – όπως πολλοί ονειρεύονται – σε επίσημο αγώνα αυτή την ομάδα, θα έπρεπε να αποχαιρετήσουν την FC Barcelona. Τουλάχιστον, όπως τη γνωρίζουν μέχρι σήμερα.
Προφανώς οι περισσότεροι απ’ όσους θα ψήφιζαν υπέρ της απόσχισης στο καταλανικό δημοψήφισμα είναι μεταξύ αυτών που κατακλύζουν τη Ράμπλα ύστερα από μια μεγάλη ποδοσφαιρική επιτυχία της Μπαρτσελόνα.
Σίγουρα το έχουν σκεφτεί εκείνοι νωρίτερα από μας. Είναι όμως είτε διατεθειμένοι να πάρουν το ρίσκο, είτε πεπεισμένοι ότι δεν πρόκειται να συμβεί το απευκταίο σενάριο: να μετέχει δηλαδή η Μπάρτσα σε μια καταλανική λίγκα, παρέα με τις Εσπανιόλ, Τζιρόνα, Ταραγόνα και Μπανταλόνα. Μια εξέλιξη δηλαδή που αυτομάτως θα μίκρυνε τους «μπλαουγκράνα» ως ποδοσφαιρικό club τόσο ώστε η περίφημη πλατεία της Βαρκελώνης δεν θα γιόρταζε ποτέ ξανά για πάρτη της.
Διότι ωραία είναι τα παραμύθια, αλλά με πόσες πιθανότητες επιτυχίας θα έπαιζε στο Τσάμπιονς Λιγκ μια ομάδα με μπάτζετ περίπου ανάλογο της πρωταθλήτριας Ελβετίας; Η δραματική μείωση των εσόδων από τηλεοπτικά δικαιώματα, χορηγούς και εξαργύρωση του brand name (μάρκετινγκ) θα συρρίκνωνε το μπάτζετ, σε όρους οικονομικού «κραχ».
Ο τρέχον ετήσιος προϋπολογισμός των 600 εκατ. ευρώ καλύπτει σήμερα τα συμβόλαια των σούπερ σταρ, που έτσι κι αλλιώς δεν θα είχαν κανένα λόγο να μείνουν στη Βαρκελώνη για να διεκδικούν το πρωτάθλημα κόντρα στην Εσπανιόλ.
Ως γνωστόν ο οργανισμός Μπαρτσελόνα είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τις κοινωνικοπολιτικές επιδιώξεις της Καταλανίας. Εσχάτως και ταυτισμένος με την επιθυμία να διεξαχθεί κανονικά το δημοψήφισμα.
«Καταδικάζουμε οποιαδήποτε πράξη που θα μπορούσε να εμποδίσει την εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας, της ελευθερίας της έκφρασης και του δικαιώματος της επιλογής. Θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε τη θέληση της πλειοψηφίας των πολιτών της Καταλονίας, η οποία εκφράζεται ειρηνικά και πολιτισμένα», ανέφερε η ανακοίνωση που εξέδωσε ο σύλλογος στις 20 Σεπτεμβρίου, ως αντίδραση στις αστυνομικές επιχειρήσεις που είχαν σαν αποτέλεσμα τη σύλληψη 14 μελών της Generalitat, της τοπικής δηλαδή κυβέρνησης της Καταλονίας.
Άγνοια κινδύνου; Βάσει των όσων έχουν υποστηρίξει κατά καιρούς μέλη της διοίκησης της, δεν υπάρχει λόγος να αλλάξει τίποτα στον ισπανικό ποδοσφαιρικό χάρτη. Κοινώς, οι καταλανικές ομάδες θα ζητήσουν από την ισπανική ομοσπονδία να παραμείνουν στη λίγκα που είναι τώρα, θεωρώντας εκ των προτέρων ότι το αίτημα θα γίνει αποδεκτό, ακριβώς λόγω της Μπαρτσελόνα.
Το σκεπτικό είναι ότι σε μια υποθετική αποχώρηση των «μπλαουγκράνα» από το ισπανικό πρωτάθλημα οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές για όλους. Η La Liga χωρίς Μπάρτσα, Clasico, Μέσι κ.λ.π. θα θύμιζε Σαμπιονά, πέφτοντας πολλές βαθμίδες σε πρεστίζ και τηλεοπτικά συμβόλαια. Αυτό βέβαια είναι μια καθ’ όλα λογική υπόθεση, σε καμία περίπτωση όμως δεδομένη εξέλιξη.
«Αν ανεξαρτητοποιηθεί η Καταλονία, η Μπαρτσελόνα δεν μπορεί να επιλέξει που θα παίζει, δεν είναι μια διαδικασία αλά καρτ. Μοιραία οι καταλανικές ομάδες θα εκτοπιστούν. Η αθλητική νομοθεσία είναι σαφής: μόνο ένα κράτος εκτός Ισπανίας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει σε ισπανικές διοργανώσεις. Η Ανδόρα», δήλωσε ο πρόεδρος της ισπανικής λίγκας (LFP), Χαβιέρ Τέμπας.
Ο νόμος αυτός πράγματι είναι σε ισχύ, αν και βέβαια αυτό που απέκρυψε ο Τέμπας είναι ότι με καλή θέληση από… Μαδρίτη μεριά θα μπορούσε να αλλάξει, εντάσσοντας και τις καταλανικές ομάδες στην Ισπανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία.
Από την πλευρά των Καταλανών εθνικιστών γίνεται λόγος για προσπάθεια εκφοβισμού από την κεντρική εξουσία και οι δηλώσεις του Τέμπας χαρακτηρίζονται «ψευδείς», αφού «μια ομάδα με το brand και την αίγλη της Μπαρτσελόνα θα αγωνιστεί σε όποια λίγκα αποφασίσει αυτή».
Στο ίδιο μήκος κύματος ο υπουργός αθλητισμού της Καταλονίας, Ζεράρδ Φιγέρας, δήλωσε ότι η Μπάρτσα θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή σε οποιοδήποτε μεγάλο πρωτάθλημα του κόσμου, όπως η Seria A, η Ligue 1 ή η Premier League!
«Στην Ισπανία παίζουν ομάδες από την Ανδόρα. Η Μονακό παίζει στη Γαλλία και στην Αγγλία αγωνίζονται ουαλικές ομάδες. Δε νομίζω πως η UEFA θα έχει πρόβλημα να παίξει ομάδα από άλλη χώρα σε άλλο πρωτάθλημα», είπε χαρακτηριστικά και απομένει να φανεί (αν φανεί) ποιο ήταν το κίνητρο του.
Πρόκειται άραγε για μπλόφα και απόπειρα εκφοβισμού στον εκφοβισμό; Ή όντως η Μπάρτσα έχει αρχίσει να βολιδοσκοπεί εναλλακτικές λύσεις; Όπως και να ‘χει, το σενάριο της «ξενιτιάς» μοιάζει απονενοημένο διάβημα. Το «Mes que un club» δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης εκτός Ισπανίας.
Ούτε οι αγγλικές και ιταλικές ομάδες έχουν κάποιο λόγο να συνυπογράψουν τη συμμετοχή ενός κολοσσού που θα έρθει για να τους κλέψει τίτλους και θέσεις στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αλλά μήπως οι λίγκες αυτών των χωρών αυτών θα ήταν διατεθειμένες να «μπασταρδέψουν» το εθνικά ακέραιο προϊόν τους, ρισκάροντας να έχουν αντίθετα αποτελέσματα από την αύξηση των τηλεοπτικών εσόδων;
Όσο σίγουροι και να αισθάνονται στην Μπαρτσελόνα ότι ένα τέτοιο ποδοσφαιρικό έμβλημα δεν μπορεί να μείνει «απροστάτευτο», οι εξελίξεις σε περίπτωση απόσχισης είναι απρόβλεπτες, ιδίως αν προκαλέσει και τάσεις εκδικητικότητας από την απέναντι πλευρά.
Το αίτημα για ελεύθερη έκφραση ενός λαού, πόσο μάλλον για την επιλογή αυτοδιάθεσης, είναι ασφαλώς κρισιμότερο ζήτημα από το μέλλον ενός ποδοσφαιρικού club. Εδώ όμως δεν πρόκειται για ένα όποιο και όποιο ποδοσφαιρικό club. Αλλά για ένα σύλλογο που αν μαράζωνε, μπορεί να μαράζωνε μαζί του και η συντριπτική πλειονότητα αυτού του λαού…
Πηγή: menshouse.gr
