Δριμεία επίθεση εξαπέλυσε ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, Γιάννης Στουρνάρας, στον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση διαπραγματεύθηκε με τους δανειστές και λαμβάνοντας αφορμή από ομιλία του Νίκου Θεοχαράκη, ο οποίος χαρακτήρισε την κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, στην οποία ο κ. Στουρνάρας ήταν υπουργός Οικονομικών, ως «αποικιοκρατική».
Ο κ. Στουρνάρας δεν δίστασε να επιτεθεί ενάντια στον τρόπο διαπραγμάτευσης του πρώην υπουργού Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκη, υποστηρίζοντας ότι εξαιτίας της η χώρα χρεώθηκε 86 δισ. ευρώ.
Όπως υπογράμμισε ο κ. Στουρνάρας: «(…) Ειλικρινά λυπάμαι πολύ που η ομιλία του Νίκου Θεοχαράκη πριν από τη δική μου ήταν ένα τέτοιο παράδειγμα κομματικοποιημένης πολιτικής, αφού χρημάτισα κι εγώ υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση την οποία χαρακτήρισε σχεδόν αποικιοκρατική στην κομματικοποιημένη ομιλία του. Ωστόσο, δεν μπόρεσε να παραδεχθεί ότι οι «γενναίες διαπραγματεύσεις» που διεξήγαγε μαζί με τον Γιάνη Βαρουφάκη, οι οποίες οδήγησαν στην αλλαγή του ονόματος από τρόικα σε θεσμούς, και μετακίνησε την τρόικα από τα υπουργεία στο Χίλτον είχαν επίσης ένα κόστος. Αν υποθέσουμε ότι αυτό που περιέγραψε ήταν τα οφέλη, το κόστος βεβαίως ανήλθε σε 86 δισ.. ευρώ: Αυτό ήταν το τρίτο μνημόνιο και οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων που επιβλήθηκαν μετά από εκροές καταθέσεων ύψους 45 δισεκ. ευρώ. Και αυτοί οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων επιβλήθηκαν για να διαφυλάξουν τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα υστέρα από τις «γενναίες διαπραγματεύσεις» του κ. Θεοχαράκη και του κ. Βαρουφάκη. Λυπάμαι που το λέω αυτό, αλλά είχα την υποχρέωση να πω τα πράγματα με το όνομά τους».
Σημειώνεται ότι ο διοικητής της ΤτΕ μιλούσε σε εκδήλωση του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του London School of Economics, με το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του να είναι περισσότερο ήπιο, καθώς σε αυτό, πέραν όλων των άλλων, εξήρε και τον ρόλο της ΤτΕ καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης. Όπως τόνισε «Κατά τη διάρκεια της κρίσης η Τράπεζα της Ελλάδος διέκρινε την ανάγκη να αρθρώσει ένα ακόμη ισχυρότερο δημόσιο λόγο και να αυξήσει τη συχνότητα των παρεμβάσεών της, με σκοπό:
– να προειδοποιήσει για τους σημαντικούς κινδύνους που, αν και βρίσκονταν σαφώς προ των πυλών, δεν είχαν γίνει αντιληπτοί από το ευρύ κοινό και αγνοούνταν από τις κυβερνήσεις και
– να ευαισθητοποιήσει το κοινό σχετικά με την πολυπλοκότητα της κατάστασης και την ανάγκη να αλλάξει η πορεία της οικονομίας, συμβάλλοντας έτσι στη διαμόρφωση πολιτικών για την πιο αποτελεσματική διαχείριση της κρίσης».
Δεν παρέλειψε, επίσης, να τονίσει την ανάγκη ορισμένα στελέχη του οικονομικού επιτελείου κάθε κυβέρνησης – και όχι μόνο – να μην αλλάζουν κάθε φορά που κάποιο νέο κόμμα ανέρχεται στην εξουσία, φέροντας ως παράδειγμα τη θέση του Συμβούλου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων (ΣΟΕ).
