Με δύναμη ψυχής, ο 43χρονος Πάρις Στάμενας, ο μικρότερος γιος της οικογένειας που ξεκληρίστηκε στο Βραχάτι, άνοιξε την πόρτα του πατρικού του σπιτιού στην εφημερίδα ΜΑΚΕΛΕΙΟ, και με τα αίματα του πατέρα και του αδερφού του να είναι ακόμα νωπά, μίλησε για την απόφαση του πρώην πιλότου της Πολεμικής Αεροπορίας, να σκοτώσει το ίδιο του το παιδί και έπειτα, να βάλει τέλος στην ζωή του…
Ο Πάρις , μας υποδέχεται στο αιματοβαμμένο πατρικό του χαμογελαστός… «Είμαι γελαστός», εξηγεί, «γιατί οι άνθρωποι πρέπει να έχουμε δύναμη ψυχής να αντιμετωπίζουμε τα πάντα. Ούτως ή άλλως, οι προσωπικοί μας δαίμονες μας βρίσκουν πάντα μόνους… σε ένα μαξιλάρι με τα μάτια ανοιχτά», λέει στη δημοσιογράφο του ΜΑΚΕΛΕΙΟ και σφίγγει τα χείλια και τις γροθιές του, δακρύζοντας.
Κοιτώντας τις δεκάδες οικογενειακές φωτογραφίες που βρίσκονται πάνω στο τραπέζι της βεράντας, για τις ανάγκες του ρεπορτάζ, ο Πάρης Στάμενος, ο μοναδικός πλέον επιζών της οικογένειας, ξεδιπλώνει το «άλμπουμ» της ζωής του, προκαλώντας μας ρίγος και συγκίνηση…
Η ιστορία της οικογένειας μοιάζει βγαλμένη από αρχαία τραγωδία. Η πανέμορφη μητέρα των δύο αγοριών, έφυγε από τη ζωή από καρκίνο πριν από έξι χρόνια. Ύστερα, σαν ο θάνατος να απλώθηκε πάνω από το σπιτικό τους, άρχισαν να φεύγουν ο ένας πίσω από τον άλλον. «Από τα έξι αδέρφια του πατέρα μου, είχαν μείνει μόνο δύο. Εκείνος και ο μεγαλύτερος αδερφός του ο οποίος είναι ο μόνος που ζει πλέον και δεν γνωρίζει ότι ο πατέρας μου πέθανε. Αν το μάθει, θα πεθάνει και αυτός»… μας αναφέρει ο Πάρης και η φωνή του σπάει ξανά…
«Μακάρι να σκότωνε τους πολιτικούς που μας κυβερνάνε»
Το έγκλημα που έγινε το πρωί της Τρίτης 21 Ιουνίου, συγκλόνισε το Βραχάτι. Μια εβδομάδα μετά, όσοι περνούν από την μονοκατοικία που ζούσε ο 85χρονος Νικόλαος Στάμενας, πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας με τον 49χρονο γιο του Σταμάτη, ρίχνουν μια γρήγορη ματιά στην αυλή, όπου η μυρωδιά του αίματος είναι ακόμα έντονη… «Εδώ στην αυλή, με τα αίματα του πατέρα μου, κλείνει το κεφάλαιο…
Το δράμα έχει προηγηθεί μέσα στο σπίτι. Εκεί είναι η δυσκολία. Η δυσκολία είναι ένας πατέρας να αφαιρέσει τη ζωή του παιδιού του. Και να το έχει σκεφτεί μια νύχτα πριν και παρά ότι άλλαξε η μέρα, τελικά συνεχίζει να έχει την πεποίθηση ότι η λύση είναι αυτή», λέει συγκλονισμένος ο Πάρης Στάμενος. «Ο πατέρας μου δεν ήταν ένας άνθρωπος που θα έφτανε στα άκρα. Είχε μάθει να αντέχει πολλά και να παίρνει αποφάσεις γρήγορα. Ήταν 20 χρόνια στην Πολεμική Αεροπορία και 20 χρόνια στην Ολυμπιακή.
Δεν είχε άγχος να παίρνει 300 ψυχές στα χέρια του κάθε μέρα αλλά είχε άγχος να ζει αυτή την παλιοζωή τα τελευταία χρόνια, όπως μας κατάντησαν οι πολιτικάντηδες που μας κυβερνάνε. Γιατί έχει γεμίσει η Ελλάδα ανθρώπους που χάνουν τον ύπνο τους, που παθαίνουν εγκεφαλικά, που παθαίνουν την καρδιά τους, που παθαίνουν καρκίνους. Όλα αυτά είναι σημαντικά, από έναν λαό ο οποίος προτιμά να αυτοκτονεί λίγο λίγο παρά να αντισταθεί σε αυτά τα καθάρματα που μας έχουν φτάσει μέχρι εδώ. Για αυτό και λέω… Μακάρι να σκότωνε τον Τσίπρα ο πατέρας μου. Ή νωρίτερα τον Βενιζέλο, τον Σαμαρά, ή αύριο τον Κυριάκο… Να πιάσουν περισσότερο τόπο και οι σφαίρες και η αυτοκτονία».
Στη συνέχεια ο Πάρις Στάμενας αναφέρει: «Ο πατέρας μου είχε καρκίνο. Ο πέλεκυς του δημοσίου έπεσε βαρύς τα τελευταία χρόνια σε όλους τους αξιωματικούς οι οποίοι είναι η πιο μισητή κατηγορία Ελλήνων πολιτών. Μετά τη μεταπολίτευση το κράτος μισεί τους αξιωματικούς. Έχουν τους χειρότερους μισθούς και συντάξεις. Έχει χάσει σε έξι χρόνια, πάνω από 50% στη σύνταξή του.
Παράλληλα πλήρωνε ΕΝΦΙΑ, νοσοκόμες της μητέρας μου που έπασχε από καρκίνο, νοσοκόμα για τον αδερφό μου, υποχρεώσεις… Αντί λοιπόν το κράτος να βοηθάει τους ανθρώπους, τους αφήνει στη μοίρα τους, παίρνοντάς τους μέχρι και το τελευταίο ευρώ για παράλογους φόρους. Ο πατέρας μου αρρώστησε από τη στεναχώρια και το άγχος και επιπλέον με την κατάσταση του αδερφού μου. Την ίδια ώρα, ενώ εγώ ακολούθησα τα βήματα του πατέρα και έχω επαγγελματικό πτυχίο χειριστού πολιτικής αεροπορίας, αυτή τη στιγμή είμαι άνεργος».
«Τον εκτέλεσε την ώρα που κοιμόταν»
«Όλα ξεκίνησαν όταν ο Σταμάτης ήταν περίπου 17 ετών. Ο αγαπημένος του παππούς, έφυγε από τη ζωή και τότε η συμπεριφορά του άρχισε να αλλάζει. Εγώ ήμουν τότε μόλις 11 χρονών. Έβλεπα περίεργα πράγματα να συμβαίνουν μέσα στο σπίτι. Ύστερα διαγνώστηκε η ψυχική ασθένεια του αδερφού μου», αναφέρει ο Πάρις Στάμενας μέσα από το δωμάτιο του 49χρονου Σταμάτη όπου έγινε το φονικό. «Τον πυροβόλησε έξι φορές στο σώμα, την ώρα που κοιμότανε. Αν ήταν ξύπνιος δεν θα κατάφερνε να τον σκοτώσει. Πιθανότατα δεν κατάλαβε τίποτα. Πιστεύω ότι ο πατέρας, προσπαθούσε να το κάνει όσο πιο εύκολο γίνεται και για τον ίδιο και για τον άτυχο υιό του και για αυτό τον εκτέλεσε με έξι σφαίρες στο κρεβάτι».
Το σημείωμα του αυτόχειρα
Στο σημείωμα που άφησε ο 85χρονος μεταξύ διάφορων συμβουλών και οδηγιών που έδινε στον μικρότερο γιο του, έλεγε: «Τον Σταμάτη που σκότωσα, θα τον σκότωνες εσύ αφού πρώτα θα σου είχε βγάλει καρκινώματα σαν και τα δικά μου. Ξέχασέ το! Τώρα μένεις γενικός κληρονόμος, θα ηρεμίσεις και αφού πουλήσεις….».
«Πρέπει να σε αγαπούσε πολύ ο πατέρας σου», του λέμε, μετά την ανάγνωση του τελευταίου του γράμματος. Τα μάτια του Πάρη γεμίζουν και πάλι δάκρυα. Τον ρωτάμε αν θέλει να σταματήσουμε. «Όχι. Δεν με νοιάζει τίποτα.
Είμαι ο εαυτός μου και είμαι αληθινός», απαντάει και συνεχίζει: «Και τους δύο μας αγαπούσε πολύ… Ο πατέρας μου έφτασε σε ψυχολογικό αδιέξοδο. Τα τελευταία δύο χρόνια η κατάσταση του Σταμάτη είχε αρχίσει να επιδεινώνεται. Η πρώτη έκρηξή του ήταν συγκλονιστική. Είχε διαλύσει ολόκληρο το σπίτι, ενώ παραλίγο να σκοτώσει και τον πατέρα μας με τελική κατάληξη ένα μήνα στο Δρομοκαΐτειο. Αυτά δεν είναι μέρη να αφήσεις τον άνθρωπό σου όμως. Η θυσία του πατέρα μου ήταν για ανθρωπιστικούς λόγους.
Από την υπερβολική αγάπη και την αγωνία του για το αύριο, ακόμη και αν εγώ προσωπικά πιστεύω ότι δεν θα είχα πρόβλημα στο υπόλοιπο της ζωής μου στη σχέση μου με τον αδερφό μου. Ήταν καλή η σχέση μου με τον Σταμάτη. Εγώ δεν απομακρύνθηκα από το σπίτι για να μην επωμίζομαι τα όποια βάρη. Με την πρώτη ευκαιρία ερχόμουνα και η πρώτη μου σκέψη ήταν πως θα πάρω τον αδερφό μου να βγούμε έξω και να περάσουμε καλά. Δεν είχα απομονώσει ποτέ τον αδερφό μου από τη ζωή μου, ούτε ντράπηκα ποτέ για αυτόν. Ήταν ωραίος στην παρέα. Δεν με ζήλεψε ποτέ παρόλο που έβλεπε ότι η ζωή και τα όνειρά του είχαν παγώσει και χαιρόταν όταν με έβλεπε να πηγαίνω μπροστά. Όλοι αγαπούσαμε ο ένας τον άλλον».
Είχε ανακοινώσει τις σκέψεις του
«Ο πατέρας μου, μου είχε ανακοινώσει αυτή τη σκέψη προ διετίας. «Θα τον σκοτώσω και θα αυτοκτονήσω», μου είχε πει και του απάντησα: » Ούτε να το σκέφτεσαι, ούτε να το ξανά πεις. Τον αγαπάμε, μας αγαπάει τέλος!». Στην πάροδο των δύο ετών, πιθανώς χωρίς να γνωρίζω, να συνέβαιναν και ακραία γεγονότα που έφεραν τον πατέρα μου σε αδιέξοδο. Πιστεύω ότι η απόφασή του ελήφθη εντός 24 ωρών. Ο πατέρας μου πίστευε ότι η συνέχεια της ζωής μου με τον αδερφό μου θα ήταν το ίδιο άσχημη όσο η δική του. Δεν νομίζω ότι έκρινε σωστά. Εγώ θα έκανα όλες τις παραχωρήσεις ούτως ώστε η σχέση με τον αδερφό μου να ήταν αρμονική, αλλά αυτή ήταν μια απόφαση που την πήρε ο ίδιος. Δεν πίστευε, όπως και πολλοί άλλοι που αντιμετωπίζουν προβλήματα με τα παιδιά τους, ότι τη λύση μπορεί να τη δώσει το ξεχαρβαλωμένο δημόσιο».
«Έχασα δύο ανθρώπους σε πέντε λεπτά»
«Το έμαθα όταν κάλεσα τυχαία την γυναίκα που βοηθούσε τον πατέρα και τον αδερφό μου και μου είπε ότι κάτι κακό έχει συμβεί στο σπίτι. Δεν ήθελα να το πιστέψω. Έκλεισα το τηλέφωνο και ήρθα με την ελπίδα μήπως δεν είχαν γίνει τα πράγματα έτσι. Έχασα δύο ανθρώπους σε πέντε λεπτά. Σε έξι χρόνια έχασα μητέρα, γιαγιά, πατέρα, αδερφό. Με πόνεσε γιατί δεν μπόρεσα να τους χαιρετίσω αν και το ήξεραν ότι τους αγαπώ. Κάποιοι θα πουν πως μόνο ένας σκληρός άνθρωπος θα έκανε κάτι τέτοιο. Όχι. Ο πατέρας μου ήταν ευαίσθητος. Έγραφε και κάποια ποιήματα που έδειχναν το μεγαλείο της ψυχής του. Είμαι σίγουρος ότι η απόφασή του ήταν πράξη αγάπης και για τους δύο μας».
