20 Ιουνίου του 1978. Περίπου μια ώρα πριν από τα μεσάνυχτα, μια ισχυρή σεισμική δόνηση συγκλόνισε ολόκληρη της βόρεια Ελλάδα. Το επίκεντρο του ήταν μεταξύ των λιμνών του Αγίου Βασιλείου και της Βόλβης και το μέγεθός του έφτασε τα 6,5 Ρίχτερ. Πρόκειται για τον πρώτο σεισμό που έπληξε μια μεγάλη και σύγχρονή πόλη, με τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες να είναι καταστροφικές. Οι ζημιές δεν περιορίστηκαν μόνο στην πόλη της Θεσσαλονίκης αλλά σε όλες τις γύρω περιοχές.
Μόλις έγινε ο σεισμός, στην πόλη της Θεσσαλονίκης προκλήθηκε πανικός. Οι κάτοικοι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους και προσπαθούσαν να εγκαταλείψουν την πόλη. Δεν υπήρχε ούτε τηλέφωνο, ούτε και ρεύμα στις περισσότερες περιοχές, ενώ ο κρατικός μηχανισμός φάνηκε ανήμπορος να κάνει το οτιδήποτε.
Μια οκταώροφη πολυκατοικία στην πλατεία Ιπποδρομίου κατέρρευσε, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 29 άνθρωποι. Άλλοι 20 έχασαν την ζωή τους σε διάφορα σημεία της πόλης, ανεβάζοντας τον τραγικό απολογισμό στους 49 νεκρούς και τους 220 τραυματίες.
Από την άλλη, οι υλικές ζημιές ξεπέρασαν το 1 δισεκατομμύριο ευρώ σε σημερινές τιμές. 9,480 κτίρια είχαν μη επισκευάσιμες βλάβες, από τις οποίες περίπου το 1/3 ήταν στην Θεσσαλονίκη, και συνολικά άλλα περίπου 90.000 κτίρια είχαν από σοβαρές μέχρι και ελαφρότερες βλάβες, στους νομούς Θεσσαλονίκης, Σερρών, Κιλκίς και Χαλκιδικής.
Η πολιτεία έστω και λίγο καθυστερημένα αντέδρασε και προσπάθησε να επουλώσει τις πληγές. Οι υλικές ζημιές αποκαταστάθηκαν σχετικά σε σύντομο χρονικό διάστημα, μετά και από την ειδική φορολογία που επέβαλλε η κυβέρνηση Καραμανλή. Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής βρέθηκε στην Θεσσαλονίκη, όπου παρέμεινε για τρείς ημέρες, προκειμένου να ηρεμήσει τις φήμες για νέο κύμα σεισμών.
Μετά τον σεισμό του 1978 στην Θεσσαλονίκη και τον καταστροφικό σεισμό στην Αθήνα δυο χρόνια αργότερα. Το 1983 ιδρύθηκε ο Οργανισμός Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας, που είναι ο αρμόδιος φορέας της πολιτείας για το σχεδιασμό της αντισεισμικής πολιτικής της χώρας.
