Ο Θοδωρής Αθερίδης έχει κλείσει πλέον τα 50. Κάνει αναδρομή στο παρελθόν και μιλά για το bullying, τις εξαρτήσεις και το πότο.
«Νιώθω περίεργα από τη μια, από την άλλη, χάρηκα γιατί είμαι φοβικός και πίστευα πάντα ότι θα πεθάνω νέος. Ευτυχώς, διαψεύστηκα και ελπίζω να φτάσω τα 100» τόνισε σε εβδομαδιαίο περιοδικό.
-Είχα διαβάσει ότι στο σχολείο είχες πέσει θύμα Βυllying.
«Ήταν άγριες οι εποχές τότε. Ήμουν και θύμα και θύτης. Τον αδύναμο και τον διαφορετικό τον στοχοποιούσαμε.»
-Εσύ πού ήσουν διαφορετικός;
«Στον τρόπο που αντιδρούσα και σκεφτόμουν.’
– Θυμάσαι αλητείες από την εφηβεία σου;
«Πολλές. Για μένα η μετατροπή έγινε στα δεκαπέντε. Πριν, ήμουν ένα παιδί που πλακωνόταν στο ξύλο με όλους. Πολλή οργή και πολύς θυμός. Μετά, έγινα σαν τον παπά που περιγράφω στο έργο, οπότε διχάζομαι ιδεολογικά. Ο μισός ήμουν χριστιανός και ο άλλος μισός κομμουνιστής.»
-Και το αλκοόλ πότε μπαίνει στη μέση;
«Εκείνη την περίοδο. Στα δεκαπέντε. Με είχε πιάσει η εφηβεία και τα υπαρξιακά της. Οι πανικοί. Και τότε, είδα ότι το αλκοόλ λειτουργούσε σαν αγχολυτικό και χωρίς να ξέρω πού βαδίζω και πόσο κακό μου κάνει αυτό το πράγμα, συνέχισα για άλλα δεκαεννιά χρόνια. Έως τα τριάντα τέσσερα μου.»
-Ναι, αλλά ήσουν λειτουργικός αλκοολικός.
«Ναι, γιατί ήμουν μικρός και το άντεχα. Το έκοψα πηγαίνοντας στους ΑΑ (Ανώνυμοι Αλκοολικοί).»
-Δεν μπήκες σε κάποια κλινική;
«Όχι, γιατί ευτυχώς δεν είχα σωματικά στερητικά. Είχα ψυχικά στερητικά. Για καλή μου τύχη, ούτε ζημιά στο συκώτι μου δεν πρόλαβα να κάνω.»
-Ποιος ήταν ο πάτος που έφτασες για να ζητήσεις βοήθεια;
«Ότι πέρασα ένα καλοκαίρι, σαράντα μέρες, χωρίς να έχω κοιμηθεί. Εκεί άρχισα να τρελαίνομαι, να αντιλαμβάνομαι ότι «κάτι δεν πάει καλά εδώ» και πήγα να ζητήσω βοήθεια. Έπινα είκοσι τρεις ώρες και μια ώρα κοιμόμουν. Ξύπναγα στις τέσσερις η ώρα τα ξημερώματα με μπίρες, έπινα τουλάχιστον είκοσι πέντε μέχρι το απόγευμα, συνέχιζα με ουίσκι και τελείωνα με ρακές και τσίπουρα. «
-Θυμάσαι πότε το έκοψες;
«Το ’99. Μαζί με τη χιλιετία αποχαιρέτησα και το αλκοόλ. Και από τότε δεν έχω βάλει γουλιά στο στόμα μου. Επτά Σεπτεμβρίου, τη μέρα του μεγάλου σεισμού στην Αθήνα, πήρα τη μεγάλη απόφαση. Και έχω μείνει καθαρός δεκαέξι χρόνια.»
– Δεν είχες κάποια υποτροπή;
«Καμία. Είναι αυτό που λέει η παροιμία «Του φοβιτσιάρη η μάνα, ποτέ δεν κλαίει».
-Τι σημαίνει αυτό;
«Ότι ο φόβος του δεν τον αφήνει να πάθει καμιά ζημιά. Τήρησα τον κανόνα των ΑΑ και είπα «όχι» στο πρώτο ποτήρι. Πολύ 6υνατ05 χαρακτήρας! Πολλοί δεν το κόβουν μια κι έξω. Δεν πάει έτσι. Όσο πιο μεγάλος είναι ο τρόμος που σε έκανε να το κόψεις τόσο πιο εύκολα θα απομακρυνθείς από αυτό. Και εγώ το τρέμω το αλκοόλ. Αν το κόψεις επειδή δεν αισθάνεσαι και πολύ καλά και σε ενοχλεί απλώς, τότε εύκολα το αρχίζεις ξανά. Αν τα δεις όλα και βρεθείς στο χείλος της καταστροφής, τότε το κόβεις εντελώς.»
-Εσύ βρέθηκες στο χείλος της καταστροφής;
«Σαράντα μέρες να μην κοιμηθείς, ξέρεις τι σημαίνει; Σε οδηγεί στην παράνοια.»
– Τότε είχες κάποια σχέση;
«Παντρεμένος ήμουν με την Ελένη (σ.σ.: Ελένη Γκασούκα) και είχα και την κόρη μου. Ήταν εννέα χρόνων.»
– Η κόρη σου πώς το αντιμετώπισε;
«Ευτυχώς, χαμπάρι δεν πήρε. Ήμουν ήπιος αλκοολικός, δεν είχα βίαιη συμπεριφορά, δεν είχα ατυχήματα με το αμάξι, δεν έκανα φασαρίες. Η μαλακία που έκανα ήταν ότι οδηγούσα και μηχανή και αυτοκίνητο λιώμα.»
– Η Ελένη;
«Στεναχωριόταν που έπινα και, αν και όπως σου είπα και προηγουμένως δεν είχα ακραίες συμπεριφορές, την τρόμαζε. Τώρα, είναι πολύ ευτυχισμένη που το έκοψα.»
greeksfun.org
