Εφυγε χθες από την ζωή η Μάγδα Γκουριώτη, σε ηλικία 88 ετών. Γεννήθηκε στην Κομοτηνή στις 17 Δεκεμβρίου 1928, παιδί της οικογένειας Πασχαλίδη, προσφύγων του 1922 από την Κιουτάχεια της Μικρής Ασίας.
Από τους τελευταίους εκπροσώπους της γενιάς του πολέμου, η Μάγδα Γκουριώτη, έζησε μια πολύ δύσκολη ζωή.
Χάνει τον πατέρα της σε ηλικία 7 ετών και την μητέρα της σε ηλικία 18 ετών. Από τα 7 της χρόνια μέχρι τα 14 έζησε σε ορφανοτροφείο, καθώς η μητέρα της δεν μπορούσε να θρέψει και τα δύο παιδιά της και έστειλε την μεγαλύτερη Μάγδα στο ορφανοτροφείο, κρατώντας μόνο τον 5χρονο Αντώνη κοντά της.
Η ζωή της Μάγδας Γκουριώτη σημαδεύτηκε από τα «πέτρινα» χρόνια της βουλγαρικής κατοχής στην Θράκη, τον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε («Είδα φίλες μου να τινάζονται στον αέρα από τους όλμους των κομμουνιστών στην μέση του δρόμου» έλεγε με πόνο), αλλά και τα μοναχικά παιδικά χρόνια στο ορφανοτροφείο.
Μέχρι που είχε τις αισθήσεις της, στα βαθιά της γεράματα σιγοτραγουδούσε στα εγγόνια της τα τραγούδια που είχε μάθει στο ορφανοτροφείο.
Ομως τα βάσανά της δεν τελειώνουν εκεί: Επί δικτατορίας, εξαναγκάστηκε το 1968 σε παραίτηση από το δημόσιο λόγω διωγμού του συζύγου της Βασίλη Γκουριώτη, για πολιτικούς λόγους από την Χωροφυλακή, μια παραίτηση που σημάδεψε την ζωή της.
Είχαν γνωριστεί το 1953 όταν αυτή εργαζόταν στην Ασφάλεια Κομοτηνής ως δακτυλογράφος και αυτός ήταν ένας φέρελπις και γοητευτικός, μέλλων αξιωματικός.
Προτίμησε την Μάγδα από την καριέρα του και την νυμφεύθηκε σε ηλικία 27 ετών αυτός, 26 η ίδια, παρά την αυστηρή απαγόρευση από την υπηρεσία, καθώς η Χωροφυλακή ήταν στρατιωτικό σώμα (απαγορεύεται μέχρι σήμερα να νυμφευθούν τα στελέχη των ΕΔ πριν από τα 30 χρόνια τους).
Αποτέλεσμα: Στέρηση βαθμού, απαγόρευση εισαγωγής στην Σχολή Αξιωματικών και φυλακή (κανονική, στο κρατητήριο) δύο μηνών!
Αλλωστε η κατάσταση στη Βόρειο Ελλάδα ήταν ημιεμπόλεμη ακόμα, με την ελληνοβουλγαρική μεθόριο που κάλυπτε ο Βασίλης να γίνεται συχνά θέατρο αιματηρών επεισοδίων μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’50.
Παρ’όλα αυτά, προχώρησαν ενωμένοι μέχρι τέλους.
Απόφοιτη του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, του τμήματος της Μαιευτικής Σχολής, Μάγδα Γκουριώτη, ξεκινά μια απίστευτη σταδιοδρομία που έφερε στον κόσμο πάνω από 2.000 παιδιά!
Διακρίθηκε για την εξαιρετική επιστημονική της κατάρτιση και το «χάρισμα» που είχε να καταφέρνει να αποκτούν παιδιά γυναίκες οι οποίες είχαν αποτύχει με τα μέσα της εποχής, να τεκνοποιούν!
Ηταν τέτοια η φήμη της που ακόμα και όταν είχε παραιτηθεί από το δημόσιο και τα αγροτικά ιατρεία το 1968, οι γυναίκες από την Κομοτηνή, την Βέροια και την Ξάνθη, σε αυτήν κατέφευγαν για να φέρουν στον κόσμο τα παιδιά τους!
Σφοδρή πολέμιος της καισαρικής και της «εύκολης» δουλειάς του γυναικολόγου, αντιμετώπιζε με ποσοστό 100% επιτυχίας όλες τις δύσκολες καταστάσεις που μπορούσαν να προκύψουν σε μία γέννα.
Στην δεκαετία του ’50 μετά την αποφοίτησή της (μάνα και η ίδια πλέον, πήγαινε στο αμφιθέατρο με το δίχρονο κοριτσάκι της, την Ευαγγελία) διορίζεται επικεφαλής στα αγροτικά ιατρεία των μειονοτικών χωριών στην Ξάνθη και την Ροδόπη και γίνεται αναγκαστικά γιατρός για όλες τις ειδικότητες στον γυναικείο πληθυσμό της περιοχής, ειδικά στους πομακικούς πληθυσμούς:: Οι μουσουλμάνοι δεν επιτρέπουν σε άνδρα γιατρό να πλησιάσει τις γυναίκες τους!
Η μοναδική γιατρός σε 25.000 γυναίκες μουσουλμάνες! Συν τα λοιπά ελληνικά σπίτια, φυσικά. Κατά τραγική συγκυρία, για να φέρνει στον κόσμο τα παιδιά των άλλων, έχασε δύο δικά της παιδιά από υπερκόπωση!
Στην δεκαετία του 1980 (είχαν εγκατασταθεί από το 1971 στην πρωτεύουσα όταν τελικά ο σύζυγός της Βασίλης, έλαβε ασυλία για το «αμάρτημα» του πρόωρου γάμου και για τον χαρακτηρισμό του ως «κεντρώου» κι έγινε δεκτός στην Σχολή Αξιωματικών, απ’όπου αποφοίτησε δεύτερος μεταξύ 153 στελεχών) εργάστηκε επί χρόνια σε ιδιωτικό μαιευτικό κέντρο στα βόρεια προάστια, όπου κάποια στιγμή ήρθε αντιμέτωπη με τη «νέα» Ελλάδα και τα νέα «ήθη»: Στο τμήμα τεχνητής γονιμοποίησης ανακαλύπτει ότι κάποιοι γυναικολόγοι για να θησαυρίζουν προχωρούν σε επαναλαμβανόμενες τεχνητές γονιμοποιήσεις εμφυτεύοντας απλό… νεράκι στις γυναίκες!
Αυτή, που είχε χάσει δύο δικά της παιδιά για να βοηθά τις γυναίκες, χριστιανές και μουσουλμάνες, να αποκτούν τα δικά τους, δεν το αντέχει: Ενημερώνει («καταγγέλλει» θα έλεγαν οι αριστεροί…) και παραιτείται.
Πλέον από το 1986 και μετά αφοσιώνεται στα εγγόνια της.
Μετά, όταν αυτά μεγαλώνουν, φεύγουν μόνιμα με τον σύζυγό της από την Αθήνα (που ουδέποτε η Μάγδα αγάπησε ιδιαίτερα) και εγκαθίστανται μέχρι το τέλος της ζωής τους σε ένα σπίτι που έφτιαξαν με πολύ κόπο σε μια μικρή κωμόπολη κοντά στην πρωτεύουσα.
Το 2010 φεύγει πρώτος ο άντρας της, ο Βασίλης και αρχίζει η προϊούσα κατάρρευση της Μάγδας. Τα τελευταία χρόνια «ζούσε» καρφωμένη είτε σε αναπηρική πολυθρόνα, είτε στο κρεβάτι.
Χθες τα ξημερώματα έφυγε ήσυχα στον ύπνο της.
Αφησε πίσω δύο δικά της παιδιά, πέντε εγγόνια και πάνω από 2.000 παιδιά των ανθρώπων που είχαν την τύχη να την έχουν κοντά τους την ιερή στιγμή του τοκετού…
Πηγή:
