- Χρήση οικογενειακών φωτογραφιών: η σύνδεση με οικογενειακές και παιδικές αναμνήσεις, προκαλούν καλές αναμνήσεις. Όταν παραγγέλνουμε τη «σούπα της γιαγιάς», περιμένουμε υποσυνείδητα να μας μεταφέρει στην παιδική μας ηλικία.
- Οι περιγραφές που ανοίγουν την όρεξη, προκαλούν τα αντανακλαστικά που συνδέονται με το φαγητό.
- Τοποθέτηση. Ο πάνω χώρος του μενού είναι το μέρος που θα δείτε πρώτα. Γι’ αυτό τα εστιατόρια βάζουν τα πιο νόστιμα και ακριβά πιάτα τους εκεί.
- Ζεστά χρώματα. Οι ζεστές αποχρώσεις ανοίγουν περισσότερο την όρεξη.
- Κόλπα στις τιμές.Οι άνθρωποι έχουν πρόβλημα να χωρίσουν τα χρήματά τους και τα εστιατόρια το γνωρίζουν. Γι’ αυτό, συχνά δεν υποδεικνύουν το νόμισμα.
Αν οι πελάτες θεωρούν ένα προϊόν ακριβό και το αποφεύγουν, οι ειδικοί του μάρκετινγκ χρησιμοποιούν αυτό το κόλπο: προσθέτουν ένα παρόμοιο προϊόν με υψηλότερη τιμή, ώστε το αρχικό να φαίνεται πιο φθηνό.
Άλλη μια καλή κίνηση, είναι η δημιουργία ενός μύθου που ακολουθεί το προϊόν και δεν έχει καμία σημασία αν βγάζει νόημα. Για παράδειγμα, η Milky Way έκανε ένα διαφημιστικό στην τηλεόραση στις αρχές του 1990, δείχνοντας μια σοκολάτα που επέπλεε σε ένα ποτήρι γάλα. Σας φαίνεται χαζό; Μπορεί να είναι, αλλά από τότε αυτά τα δυο πάνε μαζί.
Οι έμποροι ξέρουν ότι συχνά βαριόμαστε να ανοίξουμε μια πλαστική συσκευασία για να πάρουμε μόνο ένα μπουκάλι. Επίσης, ξέρουν ότι πολλοί προτιμούν να πάρουν μια ολόκληρη συσκευασία για να τη χρησιμοποιήσουν αργότερα.
- Έχουμε την τάση να συνδέουμε τις κόκκινες καρτέλες με μειωμένες τιμές, παρόλο που αυτό δεν ισχύει πάντα.
- Μεγάλο καρότσι. Αυτό το κόλπο μας αναγκάζει να αγοράσουμε περισσότερα πράγματα από όσα έχουμε ανάγκη.
- Κίνηση από αριστερά προς δεξιά. Πολλά καταστήματα ρυθμίζονται, έτσι ώστε οι πελάτες να πηγαίνουν αριστερόστροφα. Πάντα στρίβουμε αριστερά και βλέπουμε πιο συχνά τη μέση του τοίχου στα δεξιά και ακριβώς εκεί, οι έμποροι βάζουν τα πιο ακριβά προϊόντα.
- Μικρά πλακάκια στο πάτωμα. Τα καρότσια κάνουν πολύ περισσότερο θόρυβο σε αυτά και επιβραδύνουμε για να το αποφύγουμε. Αυτό μας κάνει να περνάμε περισσότερο χρόνο μέσα στο κατάστημα.
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, γιατί οι άνθρωποι στις διαφημίσεις για τσίχλες τρώνε δύο τη φορά; Είναι ένα κόλπο για να μας κάνουν να νομίζουμε ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος κατανάλωσής τους. Με αυτόν τον τρόπο, οι παραγωγοί έχουν μεγαλύτερες πωλήσεις.
Το 1957, η Henckels παρήγαγε μια παρτίδα αποφλοιωτών πατάτας, που ήταν τόσο καλοί, που τους αγόραζαν μία φορά στην ζωή τους. Οι πωλήσεις ήταν χαμηλές.
Τότε, κάποιες είχε την μεγαλοφυή ιδέα να ζωγραφίσει τα χερούλια των αποφλοιωτών στο χρώμα της φλούδας της πατάτας. Οι άνθρωποι άρχισαν να αγοράζουν τους «καινούργιους» αποφλοιωτές και οι πωλήσεις αυξήθηκαν πάλι.
Οι κατασκευαστές πάντα προσπαθούν να προσθέσουν «κύρος» στα προϊόντα τους. Για παράδειγμα, μας ενημερώνουν ότι υπάρχει ένα εξωτικό άρωμα λουλουδιού στο σαμπουάν, ακόμα και αν υπάρχει σε πολύ μικρή ποσότητα, αγνοώντας την πραγματική χρησιμότητα αυτού του χαρακτηριστικού για τα μαλλιά.
Επίσης, ένα ακόμα κόλπο, είναι να συστήνουν το προϊόν διάσημοι κομμωτές από το Παρίσι.
Απ’ ό,τι φαίνεται, τα προϊόντα για γυναίκες κοστίζουν 7% περισσότερο από τα αντίστοιχα αντρικά προϊόντα, παρόλο που η μόνη διαφορά τους βρίσκεται στο χρώμα. Αυτό το φαινόμενο οφείλεται στην πεποίθηση ότι οι γυναίκες είναι καλύτεροι πελάτες.
Οι ειδικοί του μάρκετινγκ, συχνά χειραγωγούν τους όρους στις περιγραφές των προϊόντων. Για παράδειγμα, τα διάσημα πατατάκια Pringles δεν είναι πραγματικά πατατάκια, αφού η περιεκτικότητά τους σε πατάτα είναι μόλις 42%, γεγονός που εξηγεί και το αφύσικα τέλειο σχήμα τους. Το ίδιο ισχύει και για τα τυριά, ειδικά για τις συσκευασίες με τις χωριστές φέτες: η περιεκτικότητά τους σε τυρί είναι μικρότερη από 51%, οπότε οι παραγωγοί τις χαρακτηρίζουν ως «προϊόντα τυριού».
