Είναι κοινός τόπος ότι η οικονομική κρίση που κρατά από το 2009 έχει αφήσει έντονα τα σημάδια της στην ελληνική αγορά. Η μείωση των εισοδημάτων είχε ως αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση της κατανάλωσης. Έως σήμερα, υπολογίζεται ότι οι καταναλωτές έχουν μειώσει τα μηνιαία έξοδά τους για καθημερινά αγαθά πάνω 25%.
Αυτό οδήγησε την ίδια την αγορά σε συρρίκνωση. Οι εξαγορές και οι συγχωνεύσεις αποτέλεσαν βασική πρακτική για εταιρείες που έβλεπαν ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα νέα δεδομένα. Μάλιστα, η Ελλάδα παρουσίασε μέσα στο 2015 τη μεγαλύτερη αύξηση (122%) στον αριθμό των εξαγορών και συγχωνεύσεων μεταξύ των υπολοίπων χωρών στην Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη, σύμφωνα με στοιχεία της Ernst & Young.
Το 2016, βέβαια, ήρθε να αποδείξει ότι υπάρχουν εξαγορές και… εξαγορές. Συγχωνεύσεις και… συγχωνεύσεις. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα μάς έρχεται από το ίδιο το λιανεμπόριο. Η Μαρινόπουλος, η οποία γιγάντωσε το δίκτυό, υπερδανεισμένη και οφείλοντας τεράστια ποσά προς τρίτους, είχε εξαιρετικά αρνητική κατάληξη για το σύνολο της αγοράς. Αρκετές εκατοντάδες προμηθευτών κλήθηκαν να διαγράψουν τουλάχιστον τα μισά από όσα τους όφειλε η εταιρεία, διακινδυνεύοντας τη δική τους επιχειρηματική υπόσταση.
Την ίδια ώρα, στον ίδιο κλάδο, τα My market εξαγόραζαν ολόκληρο το δίκτυο της Βερόπουλος. Με μία βασική διαφορά: Οι υποχρεώσεις της Βερόπουλος καλύφθηκαν από τα my market μέσα σε 2 εβδομάδες από την εξαγορά. Οι προμηθευτές πήραν στο ακέραιο τα χρήματά τους, την ώρα που πολλοί από αυτούς είχαν να αντιμετωπίσουν το «φέσι» από τα οφειλόμενα της Μαρινόπουλος.
Πράγματι, λοιπόν, υπάρχουν εξαγορές και εξαγορές, στην Ελλάδα της κρίσης.
